In zijn bespreking van het nieuwe boek van Nicoline van der Sijs op Neerlandistiek licht Joop van der Horst een interessant citaat uit dat boek:
In hoofdstuk 6 bespreekt Van der Sijs wat zij noemt “de opmars van de taalpolitie” in de 20ste eeuw: het gehakketak op andermans taalgebruik. (…) Het is inderdaad een 20ste-eeuws verschijnsel, lijkt me. Maar ik zou er graag bij vermeld zien dat het nog volstrekt onvoldoende onderzocht is.
Hier ben ik het volmondig mee eens: de opmars van de taalpolitie is inderdaad te weinig bestudeerd. Het effect daarvan is te zien: zo is bijvoorbeeld op de site van een anderzijds gerenommeerde Nederlandse deskundige op het gebied van taalnormen de volgende zin te lezen:
“Unlike in the UK (or the US), usage guides, or language advice manuals, are barely a popular text type in my country (…)”
Een van de dingen die ik in het kader van kader van mijn proefschrift heb gedaan, is proberen een indruk te krijgen van de 20e-eeuwse taalpolitie. Daaruit blijkt dat taaladviesboeken wel degelijk een populair teksttype zijn (zoals veel mensen ook al wel wisten), en dat er inderdaad een opmars van het genre te zien is in de 20e eeuw.
