Zonder bloggen was ik geen promovendus geworden

Laatst was er wat aandacht voor bloggende wetenschappers. Naar aanleiding van een opiniestuk van Maarten Keulemans schreef ik een reactie, reageerde Jona Lendering en schreef ook Marc van Oostendorp een opinie. We waren het over sommige dingen oneens, maar over één ding waren we het volgens mij eens: bloggen over wetenschap is belangrijk en fijn. Voor mij zit hier nog wel een persoonlijke dimensie aan: als ik niet had geblogd, was ik misschien wel geen promovendus geworden. Bovendien heb ik nog wel meer te danken aan bloggen: minstens twee boeken, een groot netwerk, en een bepaalde schrijfvaardigheid. Daarom deze ode aan bloggen, vanuit persoonlijk-historisch perspectief.

Milfje

Samen met de onvergelijkbare Sterre Leufkens begon ik eind 2012 te bloggen op het inmiddels fameuze De Taalpassie van Milfje. Ik deed dat om twee redenen: ik miste taalkundige bagage in veel debatten (die zouden wij wel even leveren), en ik wilde output leveren. Output over wat ik leerde in mijn studie (toen nog Engels), over wat er in de media gebeurde, over lollige en serieuze taalgerelateerde onderwerpen. Ik schreef wel papers, maar het was niet genoeg, en dus begon ik (begonnen we) met bloggen. Het was een laagdrempelige vorm, en er waren toch niet veel mensen die het lazen. Al doende leren, zo dachten we.

Anglicismen

In het najaar van 2014 besloten Sterre en ik nog een extra project op te zetten: de verkiezing van Anglicisme van het Jaar. Voor de jury wilden we ook wat experts. Logischerwijs kwamen we uit bij Nicoline van der Sijs, de grande dame van de studie van anglicismen en andere leenwoorden. We legden contact, we hadden een leuk gesprek, ze wilde wel meewerken. Zo gezegd zo gedaan. Daar had het bij kunnen blijven, maar het liep anders.

In het voorjaar van 2015 was ik bezig mijn studie af te ronden. Ik probeerde een promotieproject op te zetten met iemand uit Leiden, maar dat liep spaak. Ik (en mijn toenmalige studiepartner) besloten met het project, dat betrekking had op de historische taalkunde en prescriptivisme, naar Nicoline te gaan. Ik kende haar immers (via bloggen!), en zij was ook een expert. Zij was enthousiast, werkte mee, schreef mee, maar we kwamen helaas niet door de subsidieronde. Ik ging daarom rustig afstuderen, en werkte aan Staat van het Nederlands (via Frans Hinskens, die ik had leren kennen via Nicoline, dus eigenlijk ook via bloggen). In het voorjaar van 2016 schreef ik het project in mijn eentje om, en diende het vervolgens in Nijmegen in. Nu had het wel succes. Voila, een promotieplek uit een blogcontact.

Netwerk

Ik vind het dus niet overdreven om te zeggen dat die promotieplek dus te danken is aan de contacten die ik had gelegd via het bloggen. Dat is namelijk verworvenheid 1: netwerk. Dat ging vrij eenvoudig: ik blogde, mensen reageerden. Op ons stukje over de spatie in het logo van Rijksmuseum bijvoorbeeld. We deden nog iets anders: we interviewden mensen uit Het Veld. Het waren geen diepgaande interviews, maar ze zorgden er ook voor dat weer andere mensen de stukjes lazen. En gaandeweg kwamen mensen terug, om nog eens te discussiëren, of om aanvullingen te doen. Langzamerhand leerden we mensen kennen, eerst online, later soms ook offline. Dat was leuk, maar zo’n netwerk is ook nogal handig (zie promotieplek).

Aansluitend op netwerk is zichtbaarheid. Mark Dingemanse, die ik ook weer ken via bloggen, schreef dat ook in een reactie op een post laatst. Bloggen helpt enorm voor je zichtbaarheid. Er zijn mensen die mij in eerste instantie kennen door Milfje. Zo werd ik laatst op een congres nog aangesproken door een promovenda uit Berlijn: a ja, natuurlijk, ik was van Milfje. Ik kan niet ontkennen dat het flatteus is, maar het is vooral ook opnieuw handig en nuttig. Zichtbaarheid leidt tot netwerk, en dat leidt tot kansen en tot nieuwe vrienden. Dat laatste is ook niet onbelangrijk: ik ken dankzij bloggen een hoop nieuwe leuke en interessante mensen.

Schrijven

Bloggen heeft nog een gigantisch positief effect: je leert ervan schrijven. Ik zal de laatste zijn om te beweren dat ik een Groot Schrijver ben, maar wat ik onomstotelijk ben is een beter schrijver dan zes jaar geleden. Ik ben beter in structuur aanbrengen, ik kan makkelijker aan opbouw werken, en ik schrijf onnoemelijk veel sneller. Dat zijn vaardigheden waar je ook veel aan hebt als academicus. Voor ons is schrijven tenslotte een van de meestvoorkomende activiteiten. Natuurlijk is een blogpost anders dan een artikel, maar ik neem zeker wel iets van de vaardigheid mee.

Concreet

Wat heeft het me nu dus al met al concreet opgeleverd? Ik zal het eens op een rijtje zetten. Sommige dingen zijn direct een gevolg van het bloggen, andere meer indirect.

• een promotieplek
• netwerk
• zichtbaarheid
• schrijfvaardigheid
• twee boeken (contacten bij Van Dale werden gelegd omdat ze ons kenden via het blog)
• media-optredens (meer radio dan ik me kan herinneren, een opiniestuk in NRC, een interview in het Parool, AT5, Omroep Max etc)
• mediavaardigheid (ik was al geen schuwe spreker, maar ik merkte vorige week bij Gert Late Night nog dat de ervaring van iets vaker hebben gedaan heel prettig is)
• kennis (voor veel stukjes moest ik nieuwe dingen lezen)
• een dikkere huid (je hebt mensen die trollen, of die niet op een normale manier online kunnen communiceren. Eerst was dat vervelend, nu kan ik er beter mee omgaan)

Ik vind dat een alleszins acceptabele score. Denk niet dat dit zomaar aan is komen waaien: bloggen kost heel veel tijd. Toch denk ik dat de verworvenheden opwegen tegen de tijdsinvestering. Ik kan dan ook iedere promovendus of student aanraden om te bloggen. Het kost tijd, het is niet altijd leuk, je moet het soms in gestolen uurtjes doen, maar het levert je zóveel op. En niet alleen dat: het draagt ook bij aan de wetenschappelijke geletterdheid van het Grote Publiek, het kan draagvlak voor je onderzoek creëeren, en je kunt bijdragen aan actuele debatten (geen overbodige luxe in de fact free wereld). En als je geluk hebt, levert het je zelfs een promotieplek op.